(17 Σεπ 2010
Ο Γιώργος εξακολουθεί να μας κουφαίνει.Τώρα πια θέλει να αντικαταστήσουμε τη λέξη λιτότητα με τη λέξη ευθύνη.Τι άλλο θα πεί πια αυτός ο άνθρωπος.
Στη Βουλή Βενιζέλος και Παυλόπουλος συζητούν για τον πρωθυπουργό Ραγκούση ενώ η ανεργία ΘΕΡΙΖΕΙ.
Ο επιστημονικός συμβουλος της ΓΣΕΕ λέει πως η πραγματική ανεργία δεν ειναι στο 12 αλλά στο 18 τοις εκατό και σε λίγους μήνες θα φτάσουμε στο 20.
Αναρωτιέται αν θα αντέξει το πολιτικό σύστημα ένα εκατομμύριο ανέργους.Και τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι.
Μιλά για την αναδιανομή που πρέπει επιτέλους να γίνει.
Και το ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ που λέγεται:πως αυτοί που χάνουν τη δουλειά τους δε θα ΞΑΝΑΒΡΟΥΝ!!!)
-------
Επειδή Δρυός πεσούσης …πας υποψήφιος ξυλεύεται...
Πού ήταν όταν η χώρα, με μυστικές διαπραγματεύσεις, έμπαινε στο μνημόνιο και ο αρχηγός έλειπε …στας αλλοδαπάς (μια βδομάδα στον Αγιο Δομήνικο για την κλιματική αλλαγή!!!);
Που ήταν όταν με διαδικασίες fast track ψηφιζόταν το μνημόνιο, χωρίς οι βουλευτές να προλάβουν να ρίξουν μια ματιά σε τι ψήφιζαν και να κατανοήσουν τι επέπρωτο να συμβεί με την ψήφο τους;…
Ολοι αυτοί υπήρχαν και πριν.
Αλλά δεν σήκωσαν το ανάστημά τους στην φαύλη διακυβέρνηση Σημίτη,
όταν η διαπλοκή οργίαζε (χωρίς να υπονοώ κάτι προσωπικό για τον τέως πρωθυπουργό - προσπάθησε να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα αλλά η χρηστή διαχείριση του ξέφυγε παντελώς).
Ολοι αυτοί δεν απαίτησαν, π.χ., ένα κοστολογημένο σχέδιο κυβερνητικού προγράμματος στις εκλογές του 2009, όταν ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ καθυστερούσαν σκόπιμα την δημοσιοποίησή του και τελικά τρεις τέσσερις μέρες πριν τις εκλογές παρουσίαζε ένα αστείο γενικόλογο κατασκεύασμα «προγραμματικών αρχών» (σ.σ του το επεσήμανα στην συνέντευξη του Ζαππείου - scripta manent – αλλά ακούστηκα ως σκέτη παραφωνία, στην περιρρέουσα της απατηλής ευφορία του «λεφτά υπάρχουν»)!
Τώρα όλοι τους αρθρογραφούν ακατασχέτως, για το παλιό ΠΑΣΟΚ που έχει πεθάνει και το καινούργιο που πρέπει να γεννηθεί - από αυτούς τους ίδιους(!) - αλλά τρέχουν να πάρουν σειρά για να κάνουν εντυπωσιακές δηλώσεις στις τηλεοράσεις - τις οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, και θεωρητικώς, καταγγέλλουν ότι νοθεύουν την δημοκρατία και εγκαθιδρύουν την μιντιοκρατία!
Η πολιτική δυστυχία τους είναι ότι όλα αυτά, όλων αυτών, γίνονται εν κενώ,και δεν το ξέρουν!
δεν υπάρχουν.
Η κοινή συνείδηση τους κατατάσσει σε μια συνομοταξία που κυβέρνησε την χώρα επ’ ωφελεία της και μόνο, και την ρήμαξε δι’ ίδιον όφελος - έστω κι αν αυτό είναι άδικο για κάποιους.
Ο κόσμος ακούει λεονταρισμούς αλλά βλέπει άδειες λεοντές...
Ο Γιώργος εξακολουθεί να μας κουφαίνει.Τώρα πια θέλει να αντικαταστήσουμε τη λέξη λιτότητα με τη λέξη ευθύνη.Τι άλλο θα πεί πια αυτός ο άνθρωπος.
Στη Βουλή Βενιζέλος και Παυλόπουλος συζητούν για τον πρωθυπουργό Ραγκούση ενώ η ανεργία ΘΕΡΙΖΕΙ.
Ο επιστημονικός συμβουλος της ΓΣΕΕ λέει πως η πραγματική ανεργία δεν ειναι στο 12 αλλά στο 18 τοις εκατό και σε λίγους μήνες θα φτάσουμε στο 20.
Αναρωτιέται αν θα αντέξει το πολιτικό σύστημα ένα εκατομμύριο ανέργους.Και τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι.
Μιλά για την αναδιανομή που πρέπει επιτέλους να γίνει.
Και το ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ που λέγεται:πως αυτοί που χάνουν τη δουλειά τους δε θα ΞΑΝΑΒΡΟΥΝ!!!)
-------
Οι… «άδειες λεοντές» του ΠΑΣΟΚ
Η σκληρή έκρηξη Χρυσοχοΐδη έχασε το δίκιο της αυτοστιγμεί, γιατί ήταν εκ του ασφαλούς
Αστραψε και βρόντηξε ο φέρελπις αρχηγός Μ. Χρυσοχοΐδης, εξαπολύοντας μύδρους εναντίον του κατά «παράταση» (όπως είχε πει το 2007 η Α. Διαμαντοπούλου), αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου.
Είχε απόλυτο δίκιο όταν έλεγε πως «η διετής διακυβέρνηση, η δική μας οδήγησε σε αδιέξοδα, σε φτώχεια, κοινωνική αποσύνθεση, σε ύφεση 5%, σε εθνική ταπείνωση αλλά και σε κρατική αποδιοργάνωση».
Είχε δίκιο όταν, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο παραμονής του ΓΑΠ στην εξουσία είπε ότι «μόνο
σε αποικία θα ήταν υποψήφιος αρχηγός ο Γιώργος Παπανδρέου με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Ο ηγέτης δεν μπορεί να εκπροσωπεί τα ουσιώδη τότε πρέπει να αποχωρεί».
Αλλά η σκληρή έκρηξη Χρυσοχοΐδη έχασε το δίκιο της αυτοστιγμεί, γιατί ήταν εκ του ασφαλούς:
Πού ήταν ο φέρελπις αρχηγός όταν ο κ. Παπανδρέου
κονιορτοποιούσε το κόμμα,
το καταστατικό του
και τις διαδικασίες του, καθιερώνοντας τη γελοιότητα της …ανοιχτής ψήφου, εν είδει δημοψηφίσματος, προκειμένου να αναδειχθεί σε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ από ευρείες μάζες πολιτών, με στόχευση να είναι ο αδιαφιλονίκητος, ελέω λαού, αρχηγός;
Πού ήταν, και τι αντιρρήσεις, πρόβαλε όταν ο κ. Παπανδρέου, στην θολή μεταμοντέρνα νεωτερικότητά του, άμα τη εγκαθίδρυσή του στην προεδρία του κόμματος - και πολύ περισσότερο στην πρωθυπουργία -
αναδείκνυε ως υπερυπουργούς τους κολλητούς του,
ανθρώπους που τυχαία συναπάντησε σε γυμναστήρια της ημεδαπής και βιβλιοπωλεία της αλλοδαπής, αναδεικνύοντάς τους σε βασικά πολιτικά πρόσωπα της νέας διακυβέρνησης;
Που ήταν όταν με διαδικασίες fast track ψηφιζόταν το μνημόνιο, χωρίς οι βουλευτές να προλάβουν να ρίξουν μια ματιά σε τι ψήφιζαν και να κατανοήσουν τι επέπρωτο να συμβεί με την ψήφο τους;…
Τα ερωτήματα δεν αφορούν τον κ. Χρυσοχοΐδη προσωπικώς.
Ελαχαν σε αυτόν επειδή πρώτος (εκ)δήλωσε τη πρόθεσή του να διεκδικήσει την αρχηγία του κόμματος.
Αφορούν όλους τους υποψήφιους αρχηγούς, ήτοι Βενιζέλο, Λοβέρδο, Παπουτσή, Διαμαντοπούλου (;), και όστις άλλος ήθελε προκύψει, οι οποίοι θα κονταροχτυπηθούν με διατεταγμένα «στρατεύματα» στη μάχη της διαδοχής, που πλέον είναι δεδομένη, όσο και να το κλωθογυρίσει ο κ. Παπανδρέου.
Η δυναμική των πραγμάτων οδηγεί είτε την έξοδό του από την προεδρία, είτε προς την διάσπαση του ΠΑΣΟΚ.
όταν η διαπλοκή οργίαζε (χωρίς να υπονοώ κάτι προσωπικό για τον τέως πρωθυπουργό - προσπάθησε να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα αλλά η χρηστή διαχείριση του ξέφυγε παντελώς).
Ολοι αυτοί δεν απαίτησαν, π.χ., ένα κοστολογημένο σχέδιο κυβερνητικού προγράμματος στις εκλογές του 2009, όταν ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ καθυστερούσαν σκόπιμα την δημοσιοποίησή του και τελικά τρεις τέσσερις μέρες πριν τις εκλογές παρουσίαζε ένα αστείο γενικόλογο κατασκεύασμα «προγραμματικών αρχών» (σ.σ του το επεσήμανα στην συνέντευξη του Ζαππείου - scripta manent – αλλά ακούστηκα ως σκέτη παραφωνία, στην περιρρέουσα της απατηλής ευφορία του «λεφτά υπάρχουν»)!
Από την πλευρά του το κόμμα τελεί υπό κατάσταση σοκ.
Οι κομματικές διαδικασίες πεθαμένες.
Οι βουλευτές μέσα στην αγωνία τους, μαζεύουν υπογραφές, γράφουν επιστολές προς τη ηγεσία, και φιλοδοξούν, διασωζόμενοι προσωπικά, να διασώσουν και τις αρχές του κόμματος, υφιστάμενοι την επικριτική πίεση των ψηφοφόρων.
Η πολιτική δυστυχία τους είναι ότι όλα αυτά, όλων αυτών, γίνονται εν κενώ,
Στα σοκάκια της θηριώδους ανεργίας,
στις φτωχογειτονιές της ένδειας,
στην φοβισμένη για το μέλλον νεολαία του ιντερνέτ,
στους υποψήφιους έλληνες μετανάστες, οι όποιοι φιλόδοξοι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ,
Η κοινή συνείδηση τους κατατάσσει σε μια συνομοταξία που κυβέρνησε την χώρα επ’ ωφελεία της και μόνο, και την ρήμαξε δι’ ίδιον όφελος - έστω κι αν αυτό είναι άδικο για κάποιους.
Ο κόσμος ακούει λεονταρισμούς αλλά βλέπει άδειες λεοντές...
ΥΓ: Φυσικά παρόμοια είναι η εντύπωση για το πολιτικό προσωπικό της ΝΔ, χωρίς να διασώζεται εντελώς εκείνο της παντοειδούς αριστεράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου