Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ ΜΕΓΑ ΠΛΗΘΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΤΑΓΛΑΡΑΔΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Σήμερα για πρώτη φορά ακολούθησα πορεία του ΠΑΜΕ.Παρόλο που εχω θυμώσει μ αυτο το κομμα εσχάτως λόγω κυρίως των απολυσεων στις οποιες προβαίνει και των γελοίων δικαιολογικών που χρησιμοποιεί πήγα με κάποια παιδιά.



Πλημμύρα στην Ομόνοια οπου η κοπέλα που ήταν μαζί μου επεχειρησε να φωτογραφίσει και ηρθαν κάποια παιδια και μας μάλωσαν.Αυτο μουχε ξανατύχει με το ΠΑΜΕ και σε προηγούμενη διαδήλωση.

Μετά πήραμε το ΜΕΤΡΟ κατεβήκαμε Πανεπιστήμιο και πορευτήκαμε με το ΠΑΜΕ για πολλή ώρα.
Ο κόσμος απίστευτος.Αλλα με ενόχλησε φρικτά η εικόνα των ΠΑΜΙΤΩΝ ως φράγμα μπροστά στη ΒΟΥΛΗ.Τρεμερά αηδιαστική εικονα και σοκαριστική.

Τους το είπα και μου είπαν δεν πειράζει.Ομως κατάλαβα οτι μέσα τους νιώθαν πως έχω δίκιο.Αλλά οι ΚΚΕδες δρουν ως θρησκεία απέναντι στο κομμα τους κι αυτό δε μ αρέσει καθόλου.


Αυτό αναφέρθηκε και στη συζήτηση που είχα με έναν 55 Παμίτη απ την αλυσίαδα που οταν του είπα οτι η εικονα δεν ειναι ωραία μου είπε πως το κάνουν για να μην πέσουν δακρυγόνα


Και στο γεγονός πως του είπα οτι έχω ψηφίσει ΚΚΕ μου λεει σιγά,μην έχεις ψηφίσει εσύ ΚΚΕ.Και του λέω,έχω ψηφίσει αλλά δεν ειμαι εκεί ,με κλειστά μάτια.Και μετά απ αυτή τη συμπεριφορά και αυτή την εικόνα μάλλον δε θα ξαναψηφίσω


Το ΚΚΕ πρέπει ν αλλάξει τακτικές γιατί γίνεται αποκρουστικό.

Κατα τα τ'αλλα η συγκέντρωση φοβερή,βοήθησε κι ο καιρός.

Ελπίζω και αυριο να είμαστε τοσοι και περισσότεροι

Να προσθέσω ακόμη κάτι.Ενα καλό που έκανε η κρίση ειναι οτι μας έκανε να μιλαμε και να
ανοιγομαστε πολύ πιο εύκολα στο διπλανό μας.

Πιάνουμε κουβέντα πολύ πιο εύκολα.Εμένα μου συμβαίνει συνεχεια στα ΜΜΜ.Εχω κάνει
φοβερές συζητήσεις εκεί μέσα.Και πολλές φορές φτάνει να ξεκινα μια κουβέντα απο δυο
ανθρώπους και στο τέλος να συμμετέχει όλο το λεωφορείο ας πούμε.


Σήμερα λοιπόν,στο τραμ με αφορμή κάποια ....σακουλα μου δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσω με δυο κυρίες που γύριζαν απ την πορεία.Πράγμα που όσο καθομουνα δεν θα το πίστευα με τίποτε.

Η μία γιαγιούλα και η άλλη ταλαιπωρημένη 5αρα.

Μου λέει σε μια φάση λοιπόν η μία ενα γεγονός που δεν το χα ακούσει μέχρι εκείνη την ώρα:

Πιάσαν κάποια παιδιά με βόμβες μέσα σε λεωφορείο.Της λέω μάλλον βόμβες μολότωφ θα ήταν,μη φοβάστε.

Και πετάγεται η αλλη και λέει,αν συνεχισει έτσι ειρηνικά η πορεία δε λέει,δεν πετυχαίνουμε τιποτε έτσι.
Πρέπει να γινουν φασαρίες.Κάτι με το οποίο συμφώνησε και η γριούλα!!!
Ναι λέει,πρέπει να γίνει χαμός χαχααχαααχαχαχχα


Εν τω μεταξύ και οι άλλοι που δε μιλούσαν,χαμογελούσαν και επιδοκίμαζαν.Οπότε τους είπα το γνωστο.

Καταφέραν να κάνουν τη μεσαία τάξη....ΑΝΑΡΧΕΣ χααχαχαχαχαχαχαχα

3 σχόλια:

  1. Αγαπημένη μου Κίρκη, δυο παρατηρήσεις που μπορεί να σου φανούν ανούσιες, αλλά νιώθω την ανάγκη να τις καταθέσω.
    Πρώτον, η φωνή σου που ακούγεται να σχολιάζει, είναι απίστευτα γλυκιά. Κάτι που συμπληρώνει την εικόνα που κάποιος μπορεί να φτιάξει για το πρόσωπό σου από τα γραπτά σου.
    Δεύτερον, δεν κατάφερα να δω τους "νταγλαράδες" που αναφέρεις στο κείμενό σου.
    Θα 'θελα να μου εξηγήσεις τι εννοείς.
    Φιλιά vantonios

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ευχαριστώ-))))
    τους νταγλαράδες τους τράβηξα σε ένα απ τα τελευταία βιντεος αλλα από μακρυα.Φοβόμουν να τους τραβήξω απο κοντα΄...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσο ανόητο φαίνεται σήμερα το χθεσινό σχόλιό μου. Πόσο άκομψο, τη στιγμή που μια σύζυγος και δυο παιδάκια κλαίνε σήμερα για τον άδικο χαμό του συζύγου και πατέρα. Τον χαμό από τα φονικά χτυπήματα της κυβέρνησης, του αχρείου τσόγλανου που ακούει στο όνομα Παπουτσής, και του παρακράτους που συντηρεί-καλύπτει-χρησιμοποιεί στην προσπάθειά της να καταστείλει το λαϊκό κίνημα.
    Κατά την ταπεινή μου γνώμη, που έχει αποκρυσταλλωθεί από αμέτρητες πορείες και συγκεντρώσεις απ' το 1974, λόγο ενδιαφέρει αν υπήρξε κόντρα ή έστω και ανταλλαγή ύβρεων ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες διαδηλωτών. Θα μου επιτρέψετε την άποψη ότι αυτό από μια μεριά είναι και ένας δείκτης υγείας.
    Το κεντρικό ζήτημα είναι η επιλογή των δοσίλογων της κυβέρνησης να χύσουν αίμα στην προσπάθειά τους να σπείρουν το φόβο, να κάμψουν τη θέληση και την αποφασιστικότητα των ανθρώπων της εργασίας.
    Αυτή η ενοχή θα κυνηγάει τους οπαδούς και τα μέλη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
    vantonios

    ΑπάντησηΔιαγραφή