Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

Η ειδοποιός διαφορά



























Υπάρχει κανείς που να διαφωνεί με το να πάρουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας ένα μικρό μέρισμα από το πλεόνασμα που χτίστηκε και πάνω στις θυσίες τους λίγο πριν από τις γιορτές; Υπάρχει κανείς που να διαφωνεί με οποιοδήποτε μέτρο στηρίζει κάπως τους νησιώτες που σηκώνουν το βάρος της τραγωδίας των προσφύγων; 
Η απάντηση είναι όχι. 
Ή, θα έπρεπε να είναι όχι. 
Όσο για την κριτική που θα είχε νόημα να ασκηθεί -αφού ό,τι και να κάνει αυτή η κυβέρνηση, πρέπει σώνει και καλά να είναι κακά καμωμένο-, είναι γιατί δεν μπόρεσε να προσφέρει κάτι περισσότερο και σε άλλους πολίτες, που επίσης έχουν πληγεί από την κρίση διαρκείας. Γιατί δίνει “ψίχουλα”, όπως την κατηγορούν.
Ωστόσο, οι μηχανισμοί της “ενημέρωσης” είναι συντονισμένοι από καιρό στο δόγμα “Γερούν, γερά”. Τρεις μέρες τώρα, από τη στιγμή που βγήκε ο πρωθυπουργός να ανακοινώσει αυτή την -άπαξ- 13η σύνταξη για τους χαμηλοσυνταξιούχους και το πάγωμα της αύξησης του ΦΠΑ στη Λέσβο, τη Χίο και στα άλλα ζορισμένα νησιά, μία είναι η... αγωνία τους: 
Τι θα πει ο Σόιμπλε; 
Πήρε ο Τσίπρας την άδεια από την τρόικα να διαθέσει εκεί που διέθεσε το πλεόνασμα του πλεονάσματος;
Με άσχημα κρυμμένη την προσδοκία να τον κάνουν “ντα” οι Γερούν και σία, να τον αναγκάσουν να το πάρει πίσω, να ηττηθεί. Αδιαφορώντας, βεβαίως, για το ότι σε μια τέτοια περίπτωση αυτοί που πρωτίστως θα πονέσουν θα είναι οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι νησιώτες.
Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά της σημερινής κυβέρνησης από την προηγούμενη, αλλά κι από αυτή που ονειρεύεται να φτιάξει ο Μητσοτάκης μαζί με τον Άδωνι -“Εγώ θα ψηφίσω ό,τι θέλει η τρόικα κι άλλα τόσα”- Γεωργιάδη. Με κάθε ευκαιρία προσπαθεί να δώσει κάτι στους πιο αδύναμους – την ψηφίζουν, δεν την ψηφίζουν. Κι ας μην τα καταφέρνει πάντα. 
Αντίθετα, όλες οι μάχες που έδωσε μέχρι τώρα ο Μητσοτάκης, ήταν για τους... φίλους του. Κάποιους εργοδότες και κάποια αφεντικά της “ενημέρωσης”. Και ποντάρει απελπισμένα σε ένα... ατύχημα για να πάει σε πρόωρες εκλογές, για να δώσει ακόμη περισσότερες μάχες για την “υγιή” -λέμε τώρα- επιχειρηματικότητα, η οποία δύο πράγματα μισεί: 
Να πληρώνει φόρους και να πρέπει να σέβεται τα, έστω ψαλιδισμένα, δικαιώματα των εργαζομένων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου