Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

Το κάθε ευρώ



Η αλήθεια είναι ότι το όνειρο της κυβέρνησης της Αριστεράς δεν ήταν η έξοδος στις αγορές. 
Είναι η έξοδος από την επιτροπεία. Τα πανηγύρια, λοιπόν, όπως απαξιωτικά τα λέει ο Βαρουφάκης, θα πρέπει να περιμένουν μέχρι να καταφέρει να βγάλει οριστικά τη χώρα από τα Μνημόνια και να μπορέσει να εφαρμόσει την πολιτική που θέλει - και για την οποία εξελέγη δις. 
Προφανώς, μέσα στα όρια των ευρωπαϊκών κανόνων, οι οποίοι είναι περισσότερο ή λιγότερο ευέλικτοι, ανάλογα με τον εκάστοτε συσχετισμό δυνάμεων στην Ε.Ε., αλλά χωρίς τον κάθε Τόμσεν να πιέζει ασφυκτικά μέχρι και για ρυθμίσεις προς όφελος, π.χ., των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων.
Παρ' όλα αυτά, το χθεσινό πρώτο βήμα δικαιολογεί ένα χαμόγελο. Το οποίο θα μπορεί να πλαταίνει με κάθε επόμενο βήμα, συνετό και μετρημένο, που θα οδηγεί έξω από το τούνελ. Κι αυτό, επειδή το κάθε ευρώ που μπορεί να δανειστεί η χώρα από τις αγορές απομακρύνει το ενδεχόμενο να αναγκαστεί να ζητήσει και νέο δάνειο, συνοδευόμενο από νέο Μνημόνιο από τους εταίρους. Απομακρύνει το ενδεχόμενο να αναγκαστεί και πάλι η ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί με τους Σόιμπλε και Σία τον τρόπο και τον ρυθμό που θα κάνει... τα μαθήματά της.
Ενίοτε, όμως, τα δικαιολογημένα χαμόγελα μπροστά σε μια πρώτη επιτυχία, όπως η χθεσινή, είναι επικίνδυνα. Όχι τόσο γι' αυτούς που χαμογελούν -εκτός εάν ξεχάσουν ότι ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς και δύσκολος, ότι υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει και πολλές πληγές της κρίσης που απαιτείται να κλείσουν-, όσο κυρίως γι' αυτούς που τα βλέπουν και εξοργίζονται. Τα δικαιολογημένα χαμόγελα φαίνεται να προκαλούν ένα είδος αντιπολιτευτικού αμόκ στην Ελλάδα του 2017. Λες και δεν είναι προς όφελος όλων να πετύχει τόσο η έξοδος στις αγορές, όσο -κυρίως- η έξοδος από την κρίση και τα Μνημόνια.
Η αρχή χθες έγινε. Και ήταν καλή. Η χώρα αναμένει με ελπίδα τη συνέχεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου