Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

Θιασώτες της απορρύθμισης



 




Ο πραγματικός όρος που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν είναι απορρύθμιση, γιατί, στην ήδη τερατώδη πραγματικότητα που βιώνουν οι κατ’ ευφημισμόν εργαζόμενοι, απαιτούν την πλήρη απορρύθμιση.

 Στην τελική ευθεία της κρίσιμης διαπραγμάτευσης για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης αναδεικνύεται άλλη μια φορά η μονομερής και αδιέξοδη εμμονή του ΔΝΤ στα εργασιακά. Αποκαλούν μάλιστα «μεταρρύθμιση» τις αλλαγές που θέλουν να επιβάλουν, μόνο που μεταρρύθμιση, σύμφωνα με την ετυμολογία και τη λογική, είναι ένα σύνολο σημαντικών αλλαγών σε έναν τομέα που αποσκοπούν στη λύση των προβλημάτων.

Ο πραγματικός όρος που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν είναι απορρύθμιση, γιατί, στην ήδη τερατώδη πραγματικότητα που βιώνουν οι κατ’ ευφημισμόν εργαζόμενοι, απαιτούν την πλήρη απορρύθμιση.

Τα στοιχεία της απασχόλησης δείχνουν ότι, εκεί που άλλοτε υπήρχε απασχόληση και μισθός, τώρα υπάρχει “ευέλικτη μορφή εργασίας” και ένα φιλοδώρημα για αντικαταβολή.

Για να μην μιλήσουμε για τις επιχειρησιακές συμβάσεις που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας αλλά και τις καταγγελίες που ερευνούν οι επιθεωρητές Εργασίας.

Η επιμονή του ΔΝΤ για τις ομαδικές απολύσεις, το πάγωμα των συλλογικών συμβάσεων και το λοκ άουτ δεν είναι τίποτε άλλο από την πλήρη επικράτηση ενός κλίματος διάχυτου φόβου σε όλους τους εργαζόμενους. Είναι η μετάλλαξη του δικαιώματος στην εργασία σε κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λαχνός επιτυχίας -υπό διαρκή αίρεση φυσικά.

Όλα τα θέματα που βρίσκονται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης είναι πράγματι σημαντικά και ουσιαστικά. Δεν θα ήταν όμως καθόλου υπερβολικό να σημειώσουμε ότι τα εργασιακά έχουν ένα επιπλέον κρίσιμο βάρος. Οι εργαζόμενοι που θα γαλουχηθούν σε ένα τέτοιο περιβάλλον εργασιακής ζούγκλας θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να επανέλθουν σε μια κανονικότητα -όχι ευρωπαϊκή, αλλά έστω και ελληνική. Θα είναι ένα καζάνι που θα σιγοβράζει πάντα μέσα στην κοινωνία.

Καταλαβαίνουμε η Ν.Δ. να στηρίζει μέχρι τέλους τέτοιες λογικές, αφού είναι και επιθυμία των ομογάλακτών της στον ΣΕΒ. Όλοι οι υπόλοιποι, και κυρίως ορισμένα συνδικάτα που θα έπρεπε να δίνουν μάχη καθημερινά, δεν έχουν καμία δικαιολογία να μην συστρατεύονται ενεργά στην εθνική προσπάθεια. Και δεν θα έχουν καμία δικαιολογία ούτε μετά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου