Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Αταξική κοινωνία είχαμε... και μετά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ












































Της Κατερίνας Μπρέγιαννη

Μια ωραία αταξική κοινωνία είχαμε οι πλούσιοι μεταξύ μας και μετά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και έσπειρε τον διχασμό. Μια αταξική κοινωνία, όμορφη, αγγελικά πλασμένη, όπου οι «άξιοι» και οι άριστοι ξεχώριζαν και θαυματουργούσαν σε πλήρη αξιοκρατία και ισοτιμία μεταξύ τους. 
Έστελναν τα λεφτά τους διακοπές στον Παναμά, την Ελβετία, και να πληρώνουν τις όμορφες και λαμπερές ζωές τους, οι αχάριστοι πληβείοι.
Ο Black Adder Koulis, διάσημος δούκας της μνημονιακής Ελλάδας που είχε βάλει στόχο να την απελευθερώσει από τους φαύλους σφετεριστές, είχε μια μεγαλύτερη αδερφή, την Ntora Blackogianni, γνωστή και ως Ntora η Μεγαλοπρεπής.
Σκοπός της ζωής του ήταν να την επισκιάσει ώστε να γίνει αρχηγός της ΝουΔουργίας και μόνιμος κάτοχος του θρόνου του μνημονιακού κρατιδίου, κάτι που διαπράττοντας ανίερες για το παρελθόν της οικογένειας συμμαχίες κατάφερε ως προς το πρώτο σκέλος.

Η Ntora η Μεγαλοπρεπής, εμφανώς προσβεβλημένη, ωστόσο μεγαλόκαρδη, έδωσε τόπο στην οργή και στάθηκε στο πλευρό του (όχι φανατικά, αλλά όσο πρέπει).
Μιλάει πρώτος ο Black Koulis στη Βουλή για ακήρυκτο ταξικό πόλεμο εναντίον των πλουσίων από τον ΣΥΡΙΖΑ και πριν κλείσει η βδομάδα η Ntora τρέχει να τον επισκιάσει.
«Αυτό το ταξικό δεν υπήρχε στην Ελλάδα». 
«Η Ελλάδα δεν είχε τάξεις». 
«Η Ελλάδα δεν είχε αριστοκρατία, δεν είχε αυτά τα πράγματα». 
Υπήρχαν άνθρωποι που ξεκίνησαν φτωχοί και έγιναν τρανοί μέσα σε μια γενιά», αν τους έλεγαν Μητσοτάκηδες. 
«Αυτό που καλλιεργείται σήμερα είναι ένας διχασμός».
Υπερασπίστηκε με πάθος την αταξική κοινωνία που μεγαλούργησε η οικογένειά της, ενώ συχνά πυκνά ένα δάκρυ παραλίγο να τρέξει για τους διωγμούς που υπέστη στους Παρισίους νήσους, στα χρόνια της χούντας, τα χρόνια της εξορίας της.

Η αδήριτη ανάγκη του για εξουσία έμπλεξε τον Black Kouli σε νέες περιπέτειες καταγγέλλοντας τη φαυλότητα του νόμου Γιαννάκου -για τους παράτυπους τίτλους- που ο ίδιος είχε ψηφίσει το 2007 και δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Μέχρι και ο Ψυχάρης το πήρε απόφαση και σήκωσε λευκή σημαία. Πεσμένα τα πρωινάδικα  στέρεψαν από ευφυολογήματα αυτή την εβδομάδα. Μόνος σταθερός στη ντουντούκα του ξεσηκωμού ο Παπαδάκης, και η Μάριον, που αποφάσισε να διαπρέψει και σε μια σεζόν να ξεπεράσει τον πολύπειρο κ. Οικονόμου του ΣΚΑΪ.
Παραλίγο να κλείσει και το Megamou μαζί με την αξιολόγηση. Αναστέναξαν τα πληκτρολόγια από τους θρήνους για τους εργαζόμενους, που όλοι μαζί θεωρούσαν βρώμικο μιντιακό καθεστώς, λίγες μόνο μέρες πριν.
Πετύχαμε κάτι, φωνάζει η κυβέρνηση, πανηγυρικούς ο ξένος Τύπος, χλεύη το μιντιακό σύστημα της χώρας. Τόσο πολύ κάνουν τη νύχτα μέρα και τανάπαλιν, που μπερδεύτηκαν και οι ίδιοι και παραμιλούν γιατί από ψέμα σε ψέμα η αλήθεια και να θες δεν βγαίνει.
«Δεν πήραμε τίποτα για το χρέος», «έγινε του Σόιμπλε» έλεγε ο κ. Παπαχελάς στον ΣΚΑΪ μια μέρα μετά το Eurogroup διαπιστώνοντας ότι «η ελληνική κυβέρνηση πήρε πολύ κάτω από τον πήχη».
Ενώ ο «Βάστα γερά ΔΝΤ» Μπάμπης χρέωνε την όποια επιτυχία μετά βίας αναγνώριζε, αντί της κυβέρνησης, στον αγαπημένο του κ. Τόμσεν. «Ο μόνος που είχε ψηλά τη ρομφαία της Ελλάδος ήταν ο κ. Τόμσεν, ήταν ο μόνος που έδωσε τη μάχη για το χρέος».
Όλο και πιο συχνά χωρίς γραβάτα καμαρώνει ο Black Adder Koulis στις φωτογραφίες, αν τον δείτε και με σκουλαρίκι, μην παραξενευτείτε... του Κυρίτση θα 'ναι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου