Όταν, στις αρχές της χρονιάς, ο πατέρας όλων των κερδοσκόπων δήλωσε μεγαλοφώνως ότι η κατάσταση στις διεθνείς αγορές του θύμιζε μέρες του 2008, οι περισσότεροι αναλυτές εξέλαβαν την πρόβλεψή του τουλάχιστον ως υπερβολική -όσοι δεν αναρωτήθηκαν τι παιχνίδι πάει, πάλι, να παίξει ο Τζορτζ Σόρος. Μάλιστα, οι Κινέζοι τον προειδοποίησαν να μη διανοηθεί να παίξει με το γουάν, ενθυμούμενοι την επιτυχημένη επίθεσή του ενάντια στη στερλίνα στη δεκαετία του 1990.
Έναν μήνα αργότερα, ο φόβος μιας επανάληψης της μεγάλης πτώσης άρχισε να γενικεύεται, όλο και περισσότεροι επενδυτές αποφάσισαν να ξεπουλήσουν, οι χρηματιστηριακοί δείκτες πέφτουν. Όχι με τον καταιγιστικό ρυθμό του 2008, αλλά αργά και βασανιστικά. Κάποιες μέρες, όπως η χθεσινή, η πτώση είναι μεγαλύτερη -από -2% έως -4,7% στα "ώριμα" Χρηματιστήρια και δραματική για το ελληνικό-, αλλά αθροιστικά η εικόνα είναι πολύ πιο σοβαρή. Η Φρανκφούρτη, για παράδειγμα, έχει χάσει μέσα σε έναν μήνα το 15% της κεφαλαιοποίησής της και από τα υψηλά της, πέρσι τον Απρίλιο, πάνω από 27%. Κι όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι το χρήμα παραμένει πολύ φθηνό, με τα επιτόκια των βασικών κεντρικών τραπεζών σε σχεδόν μηδενικό επίπεδο.
Τι προκαλεί αυτή την τεράστια "ανασφάλεια", που ακόμη είναι νωρίς να τη χαρακτηρίσει κανείς "πανικό"; Μια ατελείωτη αλυσίδα από οικονομικές εστίες κρίσης. Η οικονομία της Κίνας δεν τρέχει πια με τους ρυθμούς των προηγούμενων χρόνων - κι όλοι φοβούνται ότι η κινέζικη "φούσκα" θα σκάσει. Η τιμή του πετρελαίου είναι σε ελεύθερη πτώση, στο ένα τρίτο από το καλοκαίρι του 2014. Αυτό ευνοεί τους καταναλωτές, πλην όμως τινάζει στον αέρα τους προϋπολογισμούς των πετρελαιοπαραγωγών χωρών και ενδεχομένως να απειλήσει και την αμερικανική οικονομία, η οποία είχε καταφέρει να ξεπεράσει την κρίση. Επιπλέον, κλυδωνίζονται πάλι οι μεγάλες τράπεζες, παρά την τεράστια επιχείρηση σωτηρίας τους με τα λεφτά των φορολογουμένων του πλανήτη μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers.
Τελικά, λοιπόν, ο Σόρος μπορεί και να μάντεψε σωστά. Άλλωστε, πολύ λίγα έκαναν οι πολιτικοί, που δήλωναν όλοι τους αποφασισμένοι να "ξεδοντιάσουν" τους καρχαρίες των αγορών το 2008. Και το ερώτημα είναι τώρα ποιος θα είναι ο επόμενος αδύναμος κρίκος που θα σπάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου