Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

Δεξιές συνιστώσες σε θέση μάχης-Τάσος Τσακίρογλου



 

Τρεις ήττες και ένα μνημόνιο.
Σ’ αυτή την εξίσωση συνοψίζονται ίσως οι πολιτικοί λόγοι της σημερινής κρίσης της Νέας Δημοκρατίας, η οποία επιχειρεί ακόμα να μαζέψει τα κομμάτια της και να τα τοποθετήσει με τέτοιο τρόπο ώστε η εικόνα του ιδεολογικού της παζλ να αναπαριστά κάτι συνεκτικό και κατανοητό για το εκλογικό της ακροατήριο.
Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θυμίζει περισσότερο συνομοσπονδία δεξιών τάσεων-συνιστωσών, οι οποίες έχουν τις δικές τους ορίζουσες, επιδιώξεις και πολιτικές στοχεύσεις.
Από την πούρα νεοφιλελεύθερη τάση (ιδιωτικοποιήσεις παντού, ψαλίδισμα του κράτους, ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι φόροι για τις επιχειρήσεις, ΣΔΙΤ κ.λπ.)
μέχρι τη λαϊκή Δεξιά και την ξενοφοβική-ρατσιστική ακροδεξιά, η οποία έχει εμφανείς εκλεκτικές συγγένειες με τη Χρυσή Αυγή.
Η συγκυβέρνηση με τον ιστορικό της αντίπαλο, το ΠΑΣΟΚ, και η από κοινού εφαρμογή των μνημονίων προκάλεσαν εσωτερικούς τριγμούς και γκρίνιες ότι η Ν.Δ. λειτουργεί σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την επί δεκαετίες πασοκική διακυβέρνηση,
ενώ και η αδυναμία να ανακοπεί σε πρώτη φάση η επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ και σε δεύτερη να ηττηθεί εκλογικά η Αριστερά συνέβαλε στην αποσύνθεση.
Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με την απομάκρυνση από την εξουσία και το παγιωμένο πελατειακό σύστημα διανομής διορισμών, προνομίων και ρουσφετιών, αποξένωσαν ακόμα περισσότερο το κόμμα από τη βάση του.
Στην υπαρξιακή κρίση της Ν.Δ. συμβάλλει σήμερα και το γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. υλοποιεί μια συμφωνία με τους δανειστές εξίσου σκληρή, αν όχι σκληρότερη, με τις προηγούμενες και φαίνεται ότι θεωρείται από τους τελευταίους όχι η πλέον αρεστή –κάθε άλλο– αλλά η πλέον ικανή σε αυτή τη φάση να υλοποιήσει μέρος τουλάχιστον των προαπαιτούμενων και να διασφαλίσει στοιχειωδώς την κοινωνική ειρήνη.
Η συμμετοχή δε των ΑΝ.ΕΛΛ. στην κυβέρνηση λειτουργεί ως αμορτισέρ προς τα δεξιά, ενσωματώνοντας εν μέρει μια «πατριωτική» προσέγγιση, γεγονός που εξισορροπεί την αριστερή δυσφορία για τις «ακροδεξιές» παρεκκλίσεις τους.
Φυσικά ο ιδεολογικός παράγοντας στην προεκλογική αντιπαράθεση για την εκλογή νέου αρχηγού δεν συμπίπτει με τον τρόπο που τα συμφέροντα (οικονομικά και άλλα) παίρνουν θέση, αφού η τράπουλα δείχνει να ξαναμοιράζεται και οι συμμαχίες να αναδιαμορφώνονται ενόψει της επόμενης μέρας.
 Ποια θα είναι αυτή;
Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει, αφού ελλοχεύει, όπως σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, και ο κίνδυνος της διάσπασης. Σ’ αυτό το ενδεχόμενο συμβάλλει αναμφίβολα και το γεγονός ότι κανείς από τους υποψηφίους δεν φαίνεται να έχει το ειδικό πολιτικό βάρος, αλλά και το προσωπικό διαμέτρημα, ώστε να μπορέσει να διασφαλίσει την ενότητα με όρους ηγεμονίας.
Το σίγουρο είναι ότι εκεί που η Ν.Δ. ευελπιστούσε να επαναπατρίσει ένα κομμάτι που την εγκατέλειψε για τα μάτια του Πάνου Καμμένου, τώρα δεν αποκλείεται ακόμα ένα επεισόδιο ακρωτηριασμού, που θα βυθίσει τη δεξιά παράταξη σε ακόμα πιο βαθιά κρίση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου