Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Την αγιοσύνη την κάνει ο άνθρωπος και όχι τα θεία













 





 
 







Δεν ξέρω πόσοι από τους πιστούς αναρωτήθηκαν ποτέ πώς ξεκίνησε η αφή του Αγίου Φωτός, αλλά στο αντίστοιχο λήμμα της Wikipedia, διαβάζω:
“Σε δημοσίευμα του πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο π. Γεώργιος Τσέτσης συμφωνεί με τη θέση του καθηγητή Κωνσταντίνου Καλοκύρη ότι «πρόκειται για έναν θρύλο», ο οποίος αναπτύχθηκε στους Αγίους Τόπους μετά την εισβολή των Σταυροφόρων και μέσα στα πλαίσια της διαμάχης που υπήρχε μεταξύ των Ορθοδόξων, των Λατίνων και των Αρμενίων, καθένας από τους οποίους διεκδικούσε για τον εαυτό του το προνόμιο τού «λαμβάνειν εξ ουρανού» το Άγιο Φως. 
«Υπάρχει, αιώνες τώρα, διάχυτη η πεποίθηση στον ευσεβή μεν, αλλά θεολογικά και λειτουργικά απαίδευτο ορθόδοξο πιστό, που ψάχνει για «θαύματα» προκειμένου να πληρώσει το πνευματικό του κενό, ότι κατά την τελετή της αφής το άγιον φως κατέρχεται θαυματουργικά «ουρανόθεν» για να ανάψει την λαμπάδα του πατριάρχου» αλλά διευκρινίζεται ότι ο Πατριάρχης «δεν προσεύχεται για την διενέργεια θαύματος» αλλά απλώς «”αναμιμνήσκεται” της θυσίας και της τριημέρου Αναστάσεως του Χριστού». 
Ο ίδιος ο Πατριάρχης «ανάβει την λαμπάδα του από την ακοίμητη κανδήλα που βρίσκεται πάνω στον Πανάγιο Τάφο […] όπως ακριβώς πράττει ο κάθε Πατριάρχης και ο κάθε κληρικός την ημέρα της Λαμπρής».
 Τέλος, οι υπερβολικές τιμές που παραδοσιακά και κατά εθιμικό τυπικό αποδίδονται στο Άγιο Φως χαρακτηρίζονται ως «διασυρμός των Θείων» και γεγονός «σόλοικο που αποτελεί ασέβεια».”
Ίσως λοιπόν όσοι αμφισβητούμε τη θεϊκή προέλευση του Αγίου Φωτός να μην είμαστε τόσο ασεβείς όσοι οι πιο πιστοί εκ των πιστών θεωρούν. Όσο και να το αμφισβητούν, τρόποι για να ανάψεις κερί χωρίς αναπτήρα υπάρχουν και τον πιο απλό τον δείχνει ένας καλεσμένος της Τατιάνας Σταφανίδου (!), ο οποίος βουτάει τα κεριά σε διάλυμα φωσφόρου σε διθειάνθρακα και αυτά ανάβουν μόνα τους μετά από 8 λεπτά. (δες το πιο κάτω, από το 1.10 και μετά).
Τέλος πάντων, όπως και να έχει, η ένστασή μου είναι κυρίως στην “αμαρτωλή” μεταφορά, που ξεκίνησε το 1988 με πρωτοβουλία ταξιδιωτικού πρακτορείου. Όχι τόσο για το κόστος, γιατί με €48.000, ή όσο κοστίσει τέλος πάντων, δε θα σωθεί καμία χώρα, αλλά για την καταφανή υποκρισία: 
ναι, μπορεί οι περισσότεροι στην Ελλάδα να θυμούνται ότι είναι Χριστιανοί σε γιορτές, γάμους, βαφτίσια και κηδείες, μπορεί να επιδεικνύουν ταπεινότητα τη Μεγάλη Εβδομάδα προσκυνώντας σε τσιπουράδικα με ψαρομεζέδες, μπορεί να πηγαίνουν στην εκκλησία πέντε λεπτά πριν το “Χριστός Ανέστη”, αλλά σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να πληρώνουμε για να φέρνουμε το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους και μετά ιδιωτικές πτήσεις να το μεταφέρουν σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, γιατί “έτσι απαιτεί η παράδοση”.
Η ερώτησή μου λοιπόν είναι η εξής:
 τι γίνεται με αυτούς στα απομακρυσμένα χωριά και στα νησιά που κάνουν Ανάσταση χωρίς το Άγιο Φως; Είναι λιγότερο άγιο το φως που ανάβει ο παπάς με τον αναπτήρα του γι’ αυτούς; Τι γίνεται με αυτούς τους μερικές δεκάδες ακρίτες της Γαύδου που άνοιξαν τις αγκαλιές τους αυτές οι μέρες και περιθάλπτουν τους 180 πρόσφυγες που λαθρέμποροι παράτησαν στο νησί τους;
Επιμύθιο: 
Μπορεί να είμαι άθεος, αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι την αγιότητα την κάνει ο άνθρωπος και όχι τα όποια θεία. Αυτό το φως που θα ανάψει τις λαμπάδες των Γαυδιωτών ή των απλών ανθρώπων στα χωριά που κάνουν Ανάσταση στις 10μ.μ. και στις 11 μ.μ. γιατί “ο παπάς έχει να πάει κι αλλού”είναι για μένα πιο άγιο από οποιοδήποτε άλλο φως.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου