http://www.epikairo.gr/index.php/apopsi/item/9182-ti-einai-to-pasok
Απλοϊκό θα φανεί το ερώτημα, με μια πρώτη ανάγνωση. Ταυτόχρονα όμως είναι και έντονα υπαρξιακό . Ακούσαμε σήμερα τον Βενιζέλο να τοποθετεί τον Παπανδρέου εκτός ΠΑΣΟΚ, κατατάσσοντάς τον στο «ΠΑΣΟΚ Εξωτερικού». Και όλα αυτά επειδή ο Παπανδρέου χθες με την παρέμβασή του είπε την άποψή του, όπως οφείλει να κάνει ένας πρώην πρωθυπουργός, για την χώρα, αλλά και για το κόμμα και την παράταξη.
Υπάρχουν πολλοί που θέλουν τον «πολιτικό θάνατο» του Παπανδρέου, θέλοντας να του απαγορεύσουν την δυνατότητα έκφρασης. Αλλά το θέμα μας δεν είναι τόσο ο Παπανδρέου, αλλά το ΠΑΣΟΚ αυτό καθεαυτό, με το ερώτημα να παραμένει: Τι είναι το ΠΑΣΟΚ;
Ο μέχρι πρότινος θιασώτης της ΔΗΠΑΡ Βαγγέλης Βενιζέλος σήκωσε το λάβαρο του ΠΑΣΟΚ, με την ίδια ευκολία που το κατέβασε εδώ και έναν χρόνο περίπου, πρώτα με την Ελιά και τώρα με την ΔΗΠΑΡ. Αυτό βλέπει ότι τον βολεύει τώρα τακτικά, αυτό θα υποστηρίξει με όλη τη δύναμη της ψυχής του, όπως τότε με το δημοψήφισμα, που ενώπιον Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ επιχειρηματολογούσε υπέρ του και λίγες μέρες μετά παρακαλούσε εν κρυπτώ τον Σόιμπλε να το αποσύρει.
Και εδώ έρχεται λοιπόν η πολιτική αξιοπιστία του κάθε ανθρώπου, αλλά και το πώς εκείνος προσεγγίζει τα πράγματα. Πόσοι άραγε σήμερα εμπνέονται από το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου; Πόσοι άραγε έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ; Ποιανών είναι πλέον υπόθεση το ΠΑΣΟΚ; Αν είναι έτσι, γιατί από το 44% έπεσε στο 4%; Κάτι είδαν και έφυγαν, κάτι που αποστρέφονται και δεν τους εκφράζει.
Το επόμενο διάστημα ο Βενιζέλος θα πουλήσει "ΠΑΣΟΚοφροσύνη" και όταν θα μιλάει για ΠΑΣΟΚ, θα το καταργεί την ίδια ώρα με τις πράξεις και με τις μεθοδεύσεις του, καταπατώντας μια προς μια τις αρχές και τις αξίες που διέπουν και χαρακτηρίζουν το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλά δήλωση βούλησης, ούτε ένα ψηφοδέλτιο που απαρτίζεται από ονόματα. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι τελετουργία, αλλά αέναη πάλη ιδεών, συνιστώντας το οξυγόνο του καθενός που θέλει να ανασάνει πολιτικά.
Το ΠΑΣΟΚ δεν συνιστά μια μεταφυσική έννοια, πόσο μάλλον το αρκτικόλεξο και το σύμβολο του δεν τίθεται υπεράνω της ιστορίας και του λαού. Όπως εύστοχα έχει πει και ο Παπανδρέου, «το ΠΑΣΟΚ είναι ο κόσμος του». Τόσο απλό, όσο και τόσο δύσκολο να το καταλάβει ο Βενιζέλος και οι συναγελαστές του, γιατί πολύ απλά δεν θέλουν τον κόσμο πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Αντίθετα ο Παπανδρέου, έχει κόλλημα με την συμμετοχικότητα, και στο κάτω κάτω, με όρους συνταγματικού δικαίου, φορέας κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ είναι ο λαός του, αυτός έχει την «πρωτογενή εξουσία» να αποφασίσει κυρίαρχα για την μοίρα της υπόθεσης που τον αφορά.
Σήμερα ποιους αφορά το ΠΑΣΟΚ; Είναι πρωτοφανές ότι μεγάλα τμήματα των οπαδών του δεν σκέπτονται να το στηρίξουν εκλογικά. Με άλλα λόγια, τα κυρίαρχα μέλη του ΠΑΣΟΚ δεν νιώθουν την ανάγκη να το σώσουν, με τις υπάρχουσες δομές που αυτό έχει, δεν νιώθουν το παραμικρό ένστικτο αυτοσυντήρησης, σε σχέση με τους δεξιούς ψηφοφόρους.
Βέβαια τους πονά η κατάντια του άλλοτε «κραταιού κόμματος», αλλά περισσότερο πονά τους συναγελαστές του Βενιζέλου να βρουν ένα όχημα που θα τους εξασφαλίσει μερικά ψύχουλα προσοχής και γιατί όχι εξουσίας. Και το τρομερό είναι ότι δεν προέρχονται από την βάση του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ, αυτό που ο Μπίστης χαρακτηρίζει αυτάρεσκα «βαλκανικές ιδιαιτερότητες» του ΠΑΣΟΚ.
Ο Παπανδρέου έθεσε μείζον θέμα δημοκρατικής λειτουργίας του κόμματος, ανέδειξε το έλλειμμα αντιπροσώπευσης και εκπροσώπησης, το οποίο καταλήγει και σε έλλειμμα συμμετοχής και αποξένωσης. Αλήθεια, πόσοι πήγαν και πάνε στις εκδηλώσεις τις ΔΗΠΑΡ; Τρεις και ο κούκος και ο κούκος πολλές φορές βαριέται από τα χασμουρητά.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι σχήμα, σύμβολο, διαδικασία, γραφειοκρατία. Το ΠΑΣΟΚ είναι πολιτική πράξη και κουλτούρα και το ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν χαρακτηρίζεται καθόλου από πολιτική, πόσω μάλλον από πράξη, ενώ η κουλτούρα είναι εκείνη της εξουσιομανίας, σε μίκρο ή μάκρο επίπεδο.
Για να μην πλατιάζουμε, το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε σύλληψη του Ανδρέα Παπανδρέου. Αλλά θα ήταν νεκρό γράμμα, αν δεν το συνόδευαν οι τοπικές του, τα στελέχη του, οι ζυμώσεις του και ναι οι πολιτικοί διαγκωνισμοί του, με άλλα λόγια η ζώσα λειτουργία και πρακτική του.
Σήμερα ο Βενιζέλος τι κάνει; Όπως εύστοχα έχει πει ο Χρυσοχοϊδης, έχει πάρει το ΠΑΣΟΚ επ' ώμου και το περιφέρει εδώ και εκεί, και μέσω αυτού θέλει να κυβερνά, μέσω αυτού θέλει να προεδρεύει και τέλος μέσω αυτού θέλει να έχει ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου μας.
Το έχει αποστεώσει από ιδεολογία, λειτουργία, περιεχόμενο, είναι ένα σκήνωμα που το περιφέρει δεξιά και δεξιά, για να τον τιμούν που το έχει στους ώμους του. Μαζί με το ΠΑΣΟΚ συρρικνώθηκε ο χώρος κι αυτή τη στιγμή ΠΑΣΟΚ δεν αισθάνονται πολλοί πρώην ψηφοφόροι του κι αυτό χάρη στην ευγενική χορηγία του Βαγγέλη Βενιζέλου. Ο Παπανδρέου προσπαθεί να μας δείξει την μεγάλη εικόνα, το δάσος και όχι το δένδρο.
Γι αυτό και ο Βενιζέλος πολεμά λυσσαλέα οτιδήποτε το μαζικό και μη ελεγχόμενο. Έχει κόψει και έχει ράψει το οργανωτικό σχήμα "ΠΑΣΟΚ" στα μέτρα του, για να χωράει εκείνον και κανέναν άλλον.
Γι αυτό και ο Βενιζέλος επαναλαμβάνει μονότονα ότι είναι «βάρος» και «ευθύνη». Γιατί το θεωρεί ως μια υποχρέωση, επειδή πιστεύει ότι του οφείλει η ιστορία. Με λίγη αφέλεια του απαντάμε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι τρόπος ζωής, το ΠΑΣΟΚ είναι το άθροισμα ενός ρομαντισμού και ενός έρωτα για τα δημόσια πράγματα, μια καψούρα που νιώθουν όλοι όσοι αισθάνονται προοδευτικοί και δημοκράτες.
Το ΠΑΣΟΚ υπάρχει και θα υπάρχει όσο υπάρχουν ενεργοί πολίτες που γουστάρουν την πολιτική, που γουστάρουν να δραστηριοποιούνται πολιτικά, να λένε την άποψή τους, να ζυμώνονται σε ιδέες και οράματα και όχι να βάζουν τα πάντα στο ζύγι, στον υπολογισμό, στο σχήμα, στον χρόνο.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι παραβάν. Είναι όλα τα υπόλοιπα που έχουν προηγηθεί για να πας στο παραβάν, αλλά αυτό είναι κάτι που αγνοεί ο Βενιζέλος, η ηγετική του κλίκα και οι περισπούδαστες γραφίδες που τον στηρίζουν. ΠΑΣΟΚ δεν είσαι απλά όταν το ψηφίζεις. Αυτό θέλουν γιατί βλέπουν τους ψηφοφόρους ως πελάτες. ΠΑΣΟΚ είσαι όταν το νιώθεις, όταν εμπνέεσαι, όταν το πιστεύεις.
Και αν ο Παπανδρέου μιλά για μεταπελατειακή Ελλάδα, τότε ίσως μπορούμε εκεί να μιλήσουμε για το μεταπελατειακό ΠΑΣΟΚ, που δεν θα αντιμετωπίζει τους ψηφοφόρους του ως πελάτες και την πολιτική ως ένα προϊόν. Αντίθετα θα μιλάμε για ένα κόμμα εξωστρεφές, ανοικτό, διεκδικούμενο καθημερινά.
Επιμένουμε: Το ΠΑΣΟΚ είναι η παράταξη, αλλά αυτή τη στιγμή η παράταξη είναι διαλυμένη, κλινικά νεκρή. Και παράταξη χωρίς συμμετοχή δεν νοείται, παράταξη χωρίς συλλογική δράση δεν πραγματώνεται. Καταλήγει μια τεχνητή συγκόλληση, ένα πάνελ ομιλητών και μόνο, μια ταμπέλα και ταυτότητα για εκείνους που μέχρι πρότινος δεν ήθελαν να ακούν για ΠΑΣΟΚ.
Αυτά τα ολίγα, και στην τελική δεν πειράζει, ας είναι ΠΑΣΟΚ ο Μπίστης και ο Ανδρέας ο Λοβέρδος. Καλή καρδιά να υπάρχει και κατανόηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου