Στράτος Σαφιολέας:Από εδώ και πέρα, υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο χειρότερος και ο καλύτερος

 

Stratos Safioleas

Μια που όλο το Ελληνικό social space ασχολείται με τον Θανάση Χειμωνά, να γράψω και εγώ την γνώμη μου για την ιστορία που έχει προκύψει με το ασύλληπτο σχόλιο του για την μητέρα μιας κοπέλας. Για να είμαι μάλιστα ειλικρινής αυτό που με κίνησε να πω τη γνώμη μου δεν είναι τόσο αυτό που έγραψε ο Θανάσης, όσο το πώς διάλεξε να το δικαιολογεί μέχρι και αυτή τη στιγμή, καθώς και το πώς τον υποστηρίζουν με ειλικρίνεια άνθρωποι που νοιάζονται για αυτόν, οι οποίοι κατά τη γνώμη μου του κάνουν τεράστια ζημία.
 Και εξηγώ:

Κατ’ αρχήν να πω ότι τον Θανάση τον “γνωρίζω” μόνο από το Facebook.
Από τις περιορισμένες φορές που έχουμε γράψει ο ένας στον τοίχο του άλλου, και από όσα έχω διαβάσει στην σελίδα του, μοιάζει ευγενικός, μετριοπαθής άνθρωπος, με καλή αίσθηση του χιούμορ, και με διάθεση αυτοσαρκασμού.

Προσωπικά, απογοητεύτηκα που διάλεξε να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου,
αλλά για αυτό δεν είπα τίποτα.
 Και άλλοι φίλοι και γνωστοί έκαναν παρόμοιες επιλογές.
 Ο Θανάσης δεν υπήρξε ποτέ προκλητικός άλλωστε σε αυτή του την επιλογή, πράγμα που κατά τη γνώμη μου αποδεικνύει ότι δεν ταιριάζει καθόλου πλάϊ στον προκλητικό Βαγγέλη Βενιζέλο.
Αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση.

Θα πω όμως ειλικρινά πως όταν είδα την ανταλλαγή μηνυμάτων του Θανάση με μια άγνωστη σε εμένα κοπέλα και έφτασα στην περίφημη τελική ατάκα του σοκαρίστηκα.
Όχι γιατί δεν έχουμε όλοι μας διαβάσει πολύ χειρότερα.
Σιγά τώρα, στο διαδίκτυο τόσα χρόνια, στο διαγωνισμό χυδαιότητας και αμετροέπειας ο Θανάσης δεν προκρίνεται καν στους προημιτελικούς. Εννοώ όταν περιλάβεις μέσα όλους τους ψυχοπαθείς, αμόρφωτους, ψεκασμένους, φασίστες, τσαμπουκάδες, αγενείς, δίχως τρόπους κρετίνους, ο Θανάσης βρίσκεται αρκετά πίσω.

Παρ’ όλα αυτά, διαβάζοντας την περιγραφή της ... φανταστικής σεξουαλικής σχέσης του με τη μητέρα της κοπέλας (...) έγραψα δημόσια πως ΣΙΓΟΥΡΑ κάποιος του έκανε hack τον λογαριασμό. Αυτό, ή αναρωτήθηκα μήπως έκανε χαλασμένα ναρκωτικά.

Μία μέρα μετά το περιστατικό, μένω άναυδος περισσότερο: πρώτον ο Θανάσης δεν βρίσκει τίποτα επιλήψιμο στην συμπεριφορά του. Εντελώς ... τίποτα.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι εκνευρίστηκε και πως όλοι μας έχουμε μια κακή, μια πάρα πάρα πάρα πολύ κακή ημέρα ανάμεσα στις άλλες. Αντιθέτως ο Θανάσης βγήκε καμαρωτός πως έγραψε εν ψυχρώ και με επίγνωση και πως το επαναλάμβανε αν παρουσιαζόταν η ίδια περίπτωση.
 Οι θεατές στο Facebook που γνωρίζουν ή συμπαθούν τον Θανάση, χειροκροτούν την ειλικρίνιά του (!). Προφανώς, αυτό περιγράφει η έκφραση «έχει χαθεί η μπάλα».

Η δικαιολογία του Θανάση πως εξεράγει, ότι η κοπέλα είπε «να πεις στην μάνα σου να κάνει μόκο» είναι αστεία. Για πολλούς λόγους. Επειδή, αυτό που του έγραψε δεν είχε την ίδια βαρύτητα.
Όταν σε σπρώχνουν, δεν τραβάς πιστόλι.
Προφανές, έτσι;

Δεύτερον, γιατί ο Θανάσης δεν είναι ο τυχαίος ευέξαπτος χούλιγκαν, αλλά ένας συγγραφέας, και επιπλέον και έχει τεράστια σημασία αυτό, έχει επιδιώξει και κερδίσει μια θέση στον δημόσιο βίο, όντας προβεβλημένος υποψήφιος κόμματος που έχει για δεκαετίες την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου. Είναι ο νέος πολιτικός, η ελπίδα του κόμματος και αν κατάλαβα καλά και υπεύθυνος για τον τομέα του πολιτισμού.

 Είμαι ο μόνος από αυτούς που τον συμπαθούν που βρίσκω ότι έχει μια αυξημένη ευθύνη για την συμπεριφορά του, και που πιστεύω ότι η στάση του είναι εξωφρενική;

Αυτό με οδηγεί στην τρίτη σκέψη μου, που έχει να κάνει με το άλλο σκέλος της μακρόσυρτης απολογίας του, που προσωπικά βρίσκω χειρότερη από την πράξη που προσπάθησε να δικαιολογήσει: η άποψή του πως η συμπεριφορά του απέναντι στην κοπέλα δικαιολογείται διότι άλλοι – όχι η κοπέλλα - τον βρίζουν χυδαία στο διαδίκτυο.

Σε αυτό έχω να πω το εξής με ειλικρινές ενδιαφέρον:
 Θανάση welcome to the world of social media.
Στο διαδίκτυο πολιτικοί άνδρες με περισσότερη εξουσία και παρουσία έχουν γίνει αποδέκτες πολύ χειρότερης συμπεριφοράς. Από τον Ομπάμα μέχρι τον τελευταίο Έλληνα βουλευτή.

Κανείς δεν θεώρησε ότι αξίζει να απαντήσει έτσι.
Για την ακρίβεια, αρκετοί από αυτούς δεν διαγράφουν καν τους υβριστές τους.
Αρκετοί μάλιστα αναπαράγουν και τις ύβρεις, γιατί, όλοι μάθαμε από παιδιά πως οι βρισιές χαρακτηρίζουν αυτόν που τις εκστομίζει και όχι τον αποδέκτη.

Αποδοκιμάζω την διατύπωση του Θανάση και την δικαιολογία που διατύπωσε ακόμα περισσότερο όχι από σεμνοτυφία. Την αποδοκιμάζω επειδή θεωρώ σημαντική την δημόσια στάση που οφείλεις να κρατάς – ναι με δυσκολία - τιμώντας την σημαντική θέση στο δημόσιο βίο που σου έχουν εμπιστευτεί. Μια θέση που επιβάλει συγκεκριμένους τρόπους.

 Η ευγένεια – το decorum – δεν είναι προσποιητό political correctness.
 Πρόκειται για απαραίτητη συμπεριφορά προκειμένου να υπάρξει η κοινωνία.

Ακόμα και αν η συνομιλήτρια του Θανάση είχε πρώτη ξεκινήσει να μιλάει για την μάνα του σε αντίστοιχο τόνο (κάτι που δεν συνέβη), η ευθύνη του Θανάση απέναντι στην κοινωνία που τον έχει επιλέξει σε αυτή τη θέση, είναι να δείξει ότι δε θα μπορούσαμε να συνυπάρχουμε ο ένας πλάι στον άλλο αν βρίζαμε μανάδες, πατεράδες και παιδιά, με ένα τέτοιο χυδαίο τρόπο.

Ο δρόμος προς τη ζούγκλα χωρίζεται από μια λεπτή κόκκινη γραμμούλα.
Όταν τη διαβείς δύο βήματα πιο κάτω είναι οι μπουνιές, τα μαχαίρια και τα πιστόλια.

Μένω άναυδος με την «απολογία» του Θανάση και από τα χειροκροτήματα των φίλων του.

Περισσότερο διότι αυτή η «απολογία» που δεν είναι εν’ θερμώ, θα του χρεωθεί για πάντα
 – ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ – και θα τον χαρακτηρίσει.
 Και αυτό είναι ένα τεράστιο τίμημα, μια ποινή, που επιβάλει ο ίδιος στον εαυτό του.

 Είναι ένα είδος ακατανόητης πολιτικής αυτοχειρίας.
Και ένας σαν έξυπνος άνθρωπος, συγγραφέας και πολιτικός, οφείλει να το διακρίνει!

Όπως έχω πει δεν γνωρίζω τον άνρθωπο προσωπικά.
 Αν ήμουν όμως κοντινός του φίλος, και νοιαζόμουν πραγματικά, ή αν μου ζητούσε την γνώμη μου θα του απαντούσα ως εξής με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον:

Αγαπητέ Θανάση: όλοι μας κάνουμε λάθη.
Αρκετοί από εμάς μετά από το πρώτο λάθος κάνουμε και ένα χειρότερο (όπως η δικαιολογία που έδωσες μετά τις ακατανόμαστες ύβρεις που εκστόμισες).

Από εδώ και πέρα, υπάρχουν δύο δρόμοι.
Ο χειρότερος και ο καλύτερος.
Ο χειρότερος είναι να επιλέξεις να σε χαρακτηρίσει ισόβια ένα περιστατικό που δεν θα σε κάνει ποτέ υπερήφανο.
Ο καλύτερος δρόμος, θέλει λίγη γενναιότητα – ούτε καν πολλή – και απαιτεί ειλικρίνια που μπορείς σίγουρα να την βρεις.
Θα χαρώ να δω τον Θανάση Χειμωνά, να ζητήσει πρώτα προσωπικά και ειλικρινά – όχι “PR” συγγνώμη από την κοπέλα. Γιατί μίλησε έτσι τραγικά για την μητέρα της.
Και γιατί εμείς οι άντρες έχουμε μάθει ότι δεν μιλάμε έτσι σε μια κοπέλα, με τρόπο που σχεδόν ισοδυναμεί με ΒΙΑ.
Τελεία και παύλα.
Δεν το κάνουμε ποτέ αυτό.

Δεύτερον θα χαρώ να δω τον Θανάση Χειμωνά να ζητά συγγνώμη από εχθρούς και φίλους του για την συμπεριφορά του. Να το κάνει ειλικρινά, με την ικανότητα που διαθέτει ως άνθρωπος και ως συγγραφέας. Και μάλιστα, να διαλέξει ένα πρακτικό τρόπο που να αρμόζει στην εφυία του, για να υπογραμμίσει αυτή τη μεταμέλεια έμπρακτα.

Και τότε, ο Θανάσης Χειμωνάς, σε μια περίοδο που οι πολιτικοί μας έχουν απογοητεύσει, που οι λαϊκιστές μας έχουν ποτίσει ψέμμα και μίσος, θα διδάξει πως φέρεται ένας νέος άνθρωπος, που θέλει να βοηθήσει να στρίψει ο τόπος από την πορεία προς την άβυσσο, προς ένα καλύτερο μέλλον.

Αν ο Θανάσης Χειμωνάς το καταφέρει, μέχρι που θα μπορούσα να τον ψηφίσω σε ένα ΠΑΣΟΚ μετά τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Όχι μόνο εγώ, αλλά και πολύς κόσμος.
Έχω πλέον πραγματικό ενδιαφέρον τι θα διαλέξει να κάνει.